HOOFDDORP - Uit de as herrijzen, in een verbeterde versie. Dat is wat Stanley van der Veld van de Noordbikers, de mountainbikersvereniging voor de Bollenstreek en Haarlemmermeer, voor ogen heeft met het parcours in Hoofddorp. Hij ziet een mooie toekomst voor zich. Maar daarvoor moet er nog wel wat water door de Ringvaart.

Big Spotters Hill
Stanley van der Veld, die deel uitmaakt van een werkgroep van de Noordbikers die zich over de baan in Hoofddorp ontfermt, herinnert het zich nog goed: de opening door de toenmalige sportwethouder Adam Elzakalai. Die was ergens in juli 2015. De trail was een formeel erkende MTB-route, zo’n 15 km lang, voor het grootste deel door het gebied van Recreatie Noord Holland en voor het andere deel door het Haarlemmermeerse Bos. Met als spektakelstuk de afdaling van de 42 meter hoge Big Spotters Hill. Waar je trouwens alleen aan moet beginnen als je als mountainbiker echt wat voorstelt. Beginners kunnen veiligheidshalve beter kiezen voor de verharde weg naar beneden.

Uit met de pret
Aan de totstandkoming van het parcours was een lange voorgeschiedenis voorafgegaan. Des te triester was het dat een jaar later het alweer uit was met de pret. Door de aanleg door Tennet van de 380kV hoogspanningsleiding ging het terrein op slot. En nadat de klus was geklaard, bleef de herinrichting uit. Dat is zo tot op de dag van vandaag.

De trail is in het ongerede geraakt. De routemarkering, met vierkante paaltjes waarop het internationale symbool is afgebeeld (roodgekleurde driehoek met twee rondjes eronder), is grotendeels weggevaagd. Bij het vertrekpunt, het Pannenkoeken Paviljoen aan de Kruisweg in Cruquius, begint geen spannende rit door een mooi stuk natuur dat Haarlemmermeer heeft overgehouden aan de Floriade, maar een irritante en teleurstellende speurtocht.

Leeg vel
Maar dat gaat veranderen als het aan Stanley van der Veld ligt van de Noordbikers. Hij benadrukt dat de mountainbikers niet zozeer behoefte hebben aan de baan zoals die er bij lag toen oud-wethouder Elzakalai die opende. “Niet weer terug naar de originele staat, nee. Gewoon weer een leeg vel op tafel en nu ons erover laten meepraten. Het moet echt spannender dan het was. Met meer natuurlijke hindernissen, bochtjes, lusjes, hoogteverschillen.

”Eén van zijn medestanders is Marco Riesener, locatiebeheerder bij Recreatie Noord Holland. Hij zegt dat hij alles op alles zet om Tennet zo ver te krijgen dat de netbeheerder voor de terugkeer van de trail zorgt. “Dat is minder vanzelfsprekend dan misschien wel lijkt.” In dit verband is het zogenoemde Landschapsplan van cruciaal belang. Het grondwerk hiervoor is eind 2020 gepland. En het plantwerk in het plantseizoen 2020/2021. “Wanneer de uitvoering van het MTB-parcours in het plan zit, is Marco Riesener op dit moment nog niet duidelijk. “Zodra er een bestek is gemaakt, heb ik daar meer zicht op en ga ik zeker met de Noordbikers over de route praten.”

Natuurliefhebbers
Stanley van der Veld is daar al helemaal klaar voor. Hij denkt dat er bij wijze van spreken morgen al een bruikbare baan kan liggen die in fasen kan uitgroeien tot de ultieme trail. Begin met een eenvoudig spoor te trekken en deze van routepijlen te voorzien, zegt hij. Bomen hoeven niet te worden gekapt, dat hoeft nooit voor een trail voor mountainbikers. “Mountainbikers zijn natuurliefhebbers”, zegt hij wel een keer of vier.

Granulaat
In tweede instantie kan de route met granulaat worden verduurzaamd. Dat gaat immers erosie van de bodem tegen. Ook zou hij graag ‘berms’ aanbrengen, oftewel kuipbochten, die een draai van 180 graden mogelijk maken zonder dat de mountainbiker daar “vol voor in de beugels hoeft”. Want hoe minder er geremd hoeft te worden en hoe meer ‘flow’ er dus is, hoe groter het plezier van de berijder van de dikkebandenfiets en hoe minder erosie er optreedt. Het verhogen van de ‘funfactor’ zoals Stanley van der Veld dat noemt, kan in de volgende fase, zegt hij. “Maar mag zeker niet worden vergeten.”

Een dure grap hoeft het helemaal niet te worden, zegt hij. “We kunnen ver onder de kosten van de aanleg van een kunstgras trapveldje blijven”, zegt hij. “Dat kost al snel anderhalve ton.” En: “De MTB-route is een goedkope, openbare sportfaciliteit dicht bij de wijken en de scholen. Precies wat we allemaal willen.”

Wielrenners
De Noordbikers, een vereniging van 500 leden, die ook actief is op het parcours in de Noordwijkse duinen, kan het onderhoud van de trail voor haar rekening nemen. Stanley van der Veld vertelt niet zonder trots dat het best bijzonder is dat de Noordbikers een zelfstandige vereniging is en niet een onderdeel van een fietsclub die ook aan wielrennen en/of toerfietsen doet.

Toch worden mountainbikers dikwijls onder wielrenners geschaard en omdat dit type fietsers, zeker de laatste tijd, een niet zo’n best imago hebben, benadrukt hij graag de verschillen. “Los van de vraag of dat negatieve imago van die wielrenners terecht is.”

“Mountainbikes rijden niet in grote racende pelotons, maar in kleine groepjes of individueel. Onze community is superrelaxed. Het sociale element is belangrijker dan de competitie. Dat opgefokte dat je wel eens bij wielrenners tegenkomt, zie je bij ons niet. Wij zijn meer natuurliefhebbers dan kilometervreters. En natuurlijk vinden wij snelheid ook leuk maar eigenlijk is flow belangrijker.”

Vering
Hij vertelt over het onbegrip over zijn sport waar hij wel eens op stuit. Zoals die mevrouw die hem eens toevoegde nadat ze hem tot haar grote schrik tussen de bomen vandaag zag komen: “Ik snap niet dat je hier fietst en niet op gewone verharde wegen.” Nadat hij haar had bijgepraat over de geneugten van de mountainbikesport, over het alleen en één zijn met de natuur en over het waarom van de dikke banden, het rechte stuur en de vering in de voorvork, begon het haar te dagen.

Bij de overheid, zegt hij, wordt ook steeds meer ingezien dat een MTB-route voorziet in de groeiende maatschappelijke behoefte aan individuele buitensport. Zeker zijn tak van sport, weet hij zeker, vergroot het milieubewustzijn en het respect voor de natuur.